مگپای (Magpie) یا زاغی ( در فارسی #کشکرک نیز می گویند) نام تابلویی از کلود مونه نقاش امپرسیونیست فرانسوی است. این اثر رنگ روغن روی بوم است و در طول زمستان 1868 تا 1869 نزدیک کّمون اِتِرتات در منطقۀ نرماندی در فضای باز طراحی و کشیده شده است. لوئی یوآخیم گودیبرت که حامی مونه در آن زمان بود برای مونه و نامزدش کامیل دونسیو خانه ای در این منطقه اجاره نمود تا وی بتواند به کار نقاشی بپردازد. بین دهۀ 60 تا 1890 زمستان های طولانی و سختی در فرانسه حاکم بوده که باعث شده بیشتر نقاشان فرانسوی از جمله آلفرد سیسلی و کامی پیسارو، رنوار، پل گوگن و دیگران در آثار خود به چشم انداز برفی توجه کنند. در سال 1846 تیوب فلزی رنگ روغن اختراع شده بود و سه پایۀ قابل حمل نیز وجود داشت. نقاشان به راحتی می توانستند در فضای باز قرار بگیرند بدون آنکه رنگ خشک شده یا تغییر حالت دهد. نقاشی «زاغی» مونه یکی از 140 اثری است که مونه از چشم اندازی برفی و یخبندان کشیده است. از نظر سایز این اثر بزرگترین تابلو مونه از میان آثار زمستانی اوست. این اثر بعد از تابلو «مسیر مزرعۀ سن سیمئون در زمستان» کشیده است.
در نقاشی زاغ یا کشکرک تنهایی در گوشه ای از پرچین نشسته است و خورشیدتازه دمیده شده، نیز بر برف ها و درختان می تابد و سایه پرچین روی برف باعث تغییر رنگ گردیده و گذر نور و ایجاد سایه ها باعث تغییر رنگ سفید به آبی شده است. آنچه نقاشی مونه را از دیگر نقاشان متفاوت می کند شیوۀ ادراک او از رنگ و نور است و تغییراتی که گذر زمان و چرخش نور در عالم واقع ایجاد می کرد. کلود مونه تلاش می کرد این تغییرات لحظه ای نور و رنگ در طبیعت را در آثار خود منعکس نماید. البته این شیوۀ مواجهه با نور و ترکیب آن با رنگ باعث رد این اثر توسط سالن پاریس (سالنی بود که به سرپرستی دولت وقت فرانسه اداره میشد، بعدها که نمایشگاه های آزاد رواج یافت از اهمیت این سالنها کاسته شد) شده بود. امروزه منتقدان اثر «زاغی» را یکی از بهترین آثار منظره با چشم انداز برفی می دانند.
