درباره #شلینگ
فردریک ویلهلم ژوزف شلینگ در 27 ژانویه ی 1775 م. در شهر لئونبرگ) نزدیک ووتمبرگ) به دنیا آمده است. پدر او کشیش پروتستان بود و در شهر توبینگن زبان یونانی و السنه ی شرقی تدریس می کرده است. در سن یازده سالگی معلم مدرسه اعتراف می کند که دیگر هرچه خود می دانسته است او در مدت کوتاه یاد گرفته است و به همین سبب به شلینگ اجازه ی مخصوصی می دهند تا او همان سال وارد مدرسه ی کلام پروتستان شهر توبینگن بشود که پدرش نیز در همان جا تدریس می کرده است. شلینگ باز با اجازه ی مخصوص دیگر در سن کمتر از شانزده سالگی، به قسمت الهیات دانشگاه توبینگن راه پیدا می کند. در آنجا او با هگل و هولدرلین که هر دو پنج سال از او بزرگتر بودند و دو سال قبل از او در آنجا تحصیل خود را آغاز کرده بودند، همکلاس و دوست می شود.
علاوه بر نوشته های متفرقه ای که #شلینگ در ابتدای کار خود به رشته ی تحریر درآورده است .می توان به ترتیب تاریخی درباره ی « من » به عنوان اصل فلسفه یا درباره ی امر غیر مشروط در شناسایی انسان ( چاپ توبینگن 1795 )، « نامه های فلسفی درباره ی فلسفه ی جزم و فلسفه ی نقادی » ( مجله ی فلسفه 1796 )، کتاب تصوراتی درباره ی فلسفه ی طبیعت ( چاپ لایپزیگ 1796-1797 )، درباره ی روح عالم (چاپ هامبورگ 1798)، اولین تحقیق درباره ی نظام طبیعت (ینا و لایپزیگ 1799)، مقدمه درباره ی نظام طبیعت یا درباره ی مفهوم نظری فیزیک ( ینا و لایپزیگ 1799 )، نظام اصالت معنای استعلایی ( توبینگن 1800 )، « قیاس کلی درباره ی فرایند دینامیکی فلسفه ی طبیعت » ( ینا و لایپزیگ 1801 )، « گزارش نظام فکری من در فلسفه » (1801)، کتابی درباره ی برونو ( برلین 1802 )، دروسی درباره ی مطالعات آکادمیک ( توبینگن 1803 )، مطالعاتی درباره ی فلسفه و دین (1804)، درباره ی نسبتهای هنرهای تجسمی با طبیعت ( مونیخ 1807 ) نام برد. بعد از سال 1809 م. کتاب تحقیقات فلسفی درباره ی ماهیت آزادی انسان (چاپ همان سال در لندزهوت ) منتشر شده است؛ همچنین می توان از کتابهایی چون تحقیقات فلسفی درباره ی آزادی انسان و مسائل مربوط به آن، مقدمه بر فلسفه ی اساطیر، فلسفه ی وحی، سن های دنیا ( که به سال 1811 نوشته شده ولی چاپ نشده بود )، و غیره نام برد که بعد از فوت فیلسوف در مجموعه آثار او منتشر شده است.
#شلینگ و #هنر
هنرمند "نابغه" و آفرینندگی او، مفهومی است که زیبایی شناسی سده نوزدهم را تسخیر کرده بود. ویلهلم ژوزف فون شلینگ، آرتور شوپنهاور و فردریش نیچه، سه متفکری که جدا از تفاوت های بنیادین در دیدگاه های فلسفی خود، از زاویه نیت و مقصود هنرمند به فراشد آفرینش زیبایی دقت داشتند. هر سه فیلسوف اعتباری عظیم برای هنر قائل بودند و این گفته شلینگ مورد قبول دو نفر دیگر نیز بود: (هنر ارغنون [منطق] یکه و راستین فلسفه است)
https://telegram.me/joinchat/Cjq3YDzv1uC5JXz8yhrVXA
https://telegram.me/joinchat/Cjq3YDzv1uC5JXz8yhrVXA
