چهرهنگاری از موضوعاتی بود که در نقاشی دوره قاجار توجه شایانی به آن می‌شد. این نقاشی‌ها با هدف نصب در اماکن رسمی و دولتی توسط نقاشان دوره قاجار انجام می‌شده است.
در دوره ی قاجار با ورود خصوصیات هنر غرب هنر نگارگری ایرانی جلوه‌های هنر غرب را پذیرا شد که یکی از مظاهر و نمودهای آن چهرهنگاری بود.
نقاشی چهره به شکل‌های مختلف انجام می‌شد و به صورت‌های مختلف تجسم می‌یافت.نقاشی چهره، در حالت نشسته روی صندلی، ایستاده تمام قد، دو زانو در حالت نشسته با پشتی و مانند آنها.
البته این نقاشی‌ها ویژهٔ پادشاهان قاجار، شاهزادگان، وزرا و دیگر وابستگان به دربار بود. در این چهره‌پردازی‌ها پرداختن به جزئیات چهره و نیز توصیف شخصیت در درجه اول اهمیت قرار داشت.
از چهره‌نگاران به نام دوره قاجار می‌توان به ابوالحسن غفاری (صنیع الملک)، ابوتراب غفاری، عبدالله خان نقاش باشی اشاره کرد.
مضمون چهره نگاری شاهان قاجار همچون تصویر محمدشاه، ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه و برخی از رجال دوره قاجار را شامل می‌شد.
