مصاحبه با جواد مجابی درباره محصص

خریداران به عقاید سیاسی آدم‌ها کار نداشتند. آن‌چه مهم بود این بود که تابلو چه‌قدر اهمیت دارد، ‌چه‌قدر زیباست و آن شخص چه شهرتی دارد و تا چه اندازه آدم مؤثری است. بهمن به محض این‌که نمایشگاهش را در تالار ایران گذاشت، تبدیل به چهره‌ای سرشناس شد. بهمن هنرمندی شهری بود. همان‌طور که اویسی هنرمند شهری بود. هنرمندان شهری خاصیت‌شان این است که پیشروند، متجددند، روابط اجتماعی را خیلی خوب می‌شناسند، تحت‌تأثیر قرار دادن دیگران را خوب بلدند، می‌توانند تبلیغات کنند، می‌توانند سلطه‌ی خود را تحمیل کنند. همان‌جور که پیکاسو این کار را کرده. یعنی الگوی پیکاسو در ذهن این‌ها هست، و این‌ها منتظر نمی‌مانند که کسی بیاید کشف‌شان کند یا این‌که آدم‌هایی منزوی باشند و یا در آتلیه‌ی خودشان بنشینند و کار کنند. ژازه و اویسی جفت‌شان یک کار انجام می‌دهند ولی اویسی می‌تواند کار خودش را عرضه کند، ‌بازاریابی کند، بفروشد و رشد کند؛ ژازه منتظر می‌ماند که دیگران بیایند کشف‌اش کنند و این کشف خیلی دیر انجام می‌شود. هنرمند شهری کسی است که در عصر خودش زندگی می‌کند و به روابط شهرنشینی آشناست، مدرن و متجدد است. بهمن فقط منتظر نماند که به عنوان نقاش شناخته شود، بلکه همان موقع کتاب مالاپارته را ترجمه کرد که خیلی در جامعه‌ی ادبی ما سر و صدا کرد؛ «پوست» یا «ترس جان».